We wurmen ons tussen de notenhouten tafel en lange bankjes in en ploffen neer. Al gauw staan er een kroes wijn en een dampende kop thee onder onze neus. Even uitpuffen na een wintermiddag banjeren door de dreven van Bredevoort. Ontzaglijke eikenhouten balken torsen de last van eeuwenoude dakspanten. Enkele minuten eerder klopten we ons het stof van de schoenen om herberg Bertram aan het marktplein te betreden.

Marijke en ik kenden het plaatsje al vanuit de tijd dat we een stacaravan hadden in Aalten. Van daaraf naar hartje Bredevoort is het drie kwartier lopen. Maar de stacaravan op zijn vertrouwde plekje nummer 111 op de camping is van ouderdom in elkaar gezakt. We moesten het ding noodgedwongen van de hand doen. Na de onderhandelingen met de campingbaas had ik nog hoop op een kleine vergoeding maar het omgekeerde bleek het geval: we moesten 900 euro betalen voor de sloop.

19 jaar geleden was er een goede serie op televisie: Oud geld. Daarin verzuchtte een van de acteurs in de rol van een overspannen bankdirecteur als hij verlangde naar rust: ‘ik wil terug naar Chasserat’. Zo verlangen wij als we last hebben van stress terug naar Aalten. Dan denken we aan ons bankje achter de stacaravan waar niemand ons hand in hand zag zitten behalve dan de tientallen, nee honderden ogen van boerenzwaluwen, merels, tuinfluiters, bonte vliegenvangers, honingbijen, hoornaars, rode mieren en reeën. Dan missen we ons plekje op de grens van bos en weiland waar je de zon in een baaierd van geel, oranje en violet kon zien zinken achter het donkergroene lint van sparren aan de horizon. Als de heimwee door de nostalgie gekleurd te zwaar wordt om te dragen, zeggen we dat we vaak genoeg, zelfs op dat plekje, verstoord werden door de knallende schietvereniging ergens vanachter diezelfde sparren. Of, nog erger, door het boerenzoontje dat plagerig pal voor onze neus door het schapenweitje ging racen met zijn mini Quad. Dat helpt.

Maar vandaag keerden we terug naar Bredevoort. Het ligt pal naast Aalten, is met zijn 1400 inwoners een stuk kleiner. Het kent een rijk verleden en mag zich een oude vestingstad noemen want het kreeg al in 1388 stadsrechten. Tijdens de 80-jarige oorlog werd er flink om het stadje gevochten en wisselde het van eigenaar tussen Geuzen, Spanjaarden en het Staatse leger. Als je door het stadje loopt proef je ook de eeuwenoude historie. Fraaie herenhuizen, pittoreske kasseienstraatjes, een molenbastion en schitterende kerkjes. Alles doorsneden van heuse grachten. En… er zijn veel boekwinkels. Want Bredevoort is dé boekenstad. In het mooi aangelegde park en in de omgeving van de Slingeplas kun je heerlijk wandelen, wat wij dan ook uitvoerig deden voordat we in Bertram belandden.

George Knottnerus

 

foto © http://www.bredevoort.nu/