Een hondenmens. Dat ben ik. Toen ik tot bewustwording kwam, zo rond vier, vijf jaar, was ons hondje een trouwe makker. Het heette Piepje. Een mannetje. Piepje rende vrolijk blaffend mee als we de zee ingingen. En hij peddelde dwars door de branding om ons tegemoet te zwemmen. Met de Donald Duck op schoot in
De overgang van Lagere School naar Middelbare School was voor mij niet leuk. Ineens werd je als leerling niet meer geloofd als je iets te laat op school kwam. ‘De spoorbomen bleven maar dicht? Ja, dat zeggen ze allemaal, ga maar een briefje halen bij de conciërge’. In plaats van één onderwijzer met wie je
Toen mijn ouders verhuisden naar Baarn is het echt begonnen. Daarvoor was ik ook al geboeid door vogels, maar toch anders, meer in het algemeen als vliegende medewezens. We woonden in Den Haag op loopafstand van haven en strand, dus vogels waren voor mij vooral meeuwen. Ze zweefden boven ons als we – mijn ouders,
