Goede doelen. De gekste dingen doen we ervoor. Bijvoorbeeld meedoen aan een loterij. De bedenkers van de loterijen voeren een guerrilla tot in ons huis. Zij besluipen onze brievenbus en weten via media, telefoon of internet onze weerstand te kraken.

Het overkwam mij ook. ‘Geachte meneer Knottermans, gefeliciteerd, u heeft 100.000 euro gewonnen!’ De feestelijke brief lachte mij toe met plaatjes van champagne en ballonnen. En een heuse persverklaring en routekaart naar mijn huis. Toen ik deze post zag, begon ik met de nodige argwaan te lezen. Hier zou zeker weer een adder onder het gras schuilen. Ultra kleine lettertjes waarin staat: ‘dit zou u kunnen overkomen als u NU meedoet aan onze lotto.’ Of: ‘vele anderen gingen u voor omdat zij de machtiging invulden en de hoofdprijs wonnen.’

Maar hoe ik ook las, dit keer leek de kust veilig. Wel stond in de bijlage dat ik wekelijks moest meedoen aan een lotto volgens het reglement. Maar dat reglement zat er niet bij. In een levenslange verplichting tot het betalen van een x bedrag heb ik geen zin. Aan de andere kant laat je ook niet zo makkelijk een euroton lopen. Dus vulde ik het formulier in maar de bijgevoegde machtiging niet. Mijn ton bleef uit.

Aan de postcodeloterij doe ik ook mee. Ik troost mij met de gedachte dat ik hiermee vele goede doelen steun. Maar met schroom moet ik het hoofd buigen voor de naakte waarheid. Mijn werkelijke motivatie om mee te doen is angst. Bang als ik ben te moeten aanzien hoe een lachende Gaston tussen al mijn straatgenoten staat feest te vieren. Iedereen een prijsje van 40.000 euro behalve die ene sufferd van nummer 40 die geen lot kocht. Toen ik dat angstvisioen kreeg meldde ik mij direct aan.

Dat is nu 20 jaar geleden. Opzeggen is geen optie. Het kost 15 euro per maand maar dan heb je ook wat. Ik betaalde via automatische incasso tot nu toe 2842,75 euro aan loten. En, jaja, ik won al 12 prijzen. De eerste keer – 17 jaar geleden – was het bingo met een maandabonnement op Vrijuit. Er volgde een geldprijs van 5, zegge vijf, euro, die ik direct heb verbrast. Diverse spelletjes die niemand snapt, 15 jaaragenda’s vol onmogelijke uitjes, 8 blikken soep of ontbijtkoek en mooie boekjes over vogels en vlinders die ik wel leuk vind. Als de foto’s maar niet zijn gemaakt door ZM Prins Pieter van Vollenhoven.

Een dingetje is wel dat als ik eens kijk naar de prijsuitreiking ik altijd zie dat juist lieden uit Aerdenhout of Austerlitz met 2 SUV’s en een oldtimer in de garage van hun vrijstaande villa de hoofdprijs winnen. En als kers op de giga taart wappert Gaston ook nog es met de sleutelkaart van een gloednieuwe Tesla die om de hoek van de lommerrijke laan staat geparkeerd. Daarom mijn roep om spoedwetgeving. Gun de hoofdprijs aan arme sloebers. En schuif de blikken soep door naar Blaricum en Bloemendaal.

 

Afbeelding van nugroho dwi hartawan via Pixabay