1 april. Is dit een grap of om te huilen? Neem de Boer Burger Beweging. Je zou letterlijk van deze partij iets hoopvols verwachten. Dat boeren en burgers sámen in beweging komen. Een uitweg uit de netelige kwesties die ons land al zolang geselen. Langs groene en duurzame weg in goede harmonie tussen boeren, burgers en andere betrokkenen – ja, de drie B’s – een oplossing zoeken. Voor de stikstofcrisis, de woningcrisis en de kloof-tussen-stad-en-platteland crisis. Maar niks daarvan. Caroline heeft al boos aangekondigd dat ze wil debatteren over die schadelijke wolf. En dat piekbelasters in de landbouw heus niet zo veel vervuilen als boze tongen beweren.

Trouwens, die kloof-tussen-stad-en-platteland crisis is nep. Die is er namelijk niet. De kloof loopt dwars door steden en platteland heen, zigzagt tussen inkomensklassen, provincies, af- en herkomsten door. Als er al kloven zijn dan liggen die in het voorhoofd van gewone mensen omdat de politiek ellenlang gaat zitten formeren. Of kissebissen.

Wat dat betreft spant de VVD de kroon. Zeker, de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie is er in geslaagd dankzij de onvermoeibare optimist Mark Rutte steeds de minst kleine volkspartij te worden. Maar de liberale wieg stond toch echt in de kraamkamers van nobele gegoeden: Van Riel, Bolkestein en Wiegel. Dat hebben we geweten. Want toen er eindelijk eens een goed volksvoorstel van de premier kwam om langs democratische weg een inkomensafhankelijk zorgstelsel in te voeren, waren de edele oudgedienden er als de kippen – pardon hanen – bij om dit vrije en democratische volksvoorstel dood te pikken.

Is er dan heil te verwachten van D66? Neen. Want toen deze democraten hun eigen uitvinding van het referendum bij het grof vuil zette, zondigden zij tegen hun eigen geloof. De partij telt zo langzamerhand misschien nog maar 66 principiële democraten. Groen Links en PvdA willen samen verder. Da’s mooi want wordt er niet gesnakt naar echte sociaaldemocratie? Anderzijds, zo lang Groenlinksers te hoop lopen tegen windmolens in hun buurt, en het salonsocialisme nog welig tiert onder PvdA’ers is het te vroeg gejuicht. Over het CDA kunnen we kort zijn want het bestaat niet meer, sinds de groene appel – pardon appél – is verzwolgen door de BBB. Hún partijleider kon nog wel een scheve schaats rijden in tegenstelling tot die van het FVD. Forum is extreem rechts pootje over gegaan en totaal door het ijs gezakt. De Partij Voor de Vrijheid is nooit een partij geweest want hoe kun je nu als 1 man zonder congres een intern debat voeren?

De partij voor de dieren dan? Zeker, zij maken hun naam wél waar. Maar zolang hun compassie over de jaarlijks 2700 vechthond bijtincidenten ligt bij de pitbulls in plaats van bij de verminkten, zitten ze nog in het ‘one issue’ klasje. De andere 12 partijen sla ik gemakshalve over omdat zij eigenlijk roeren in hetzelfde kieswater als een van de besproken partijen. Zelf vinden zij van niet omdat iedere partij duikt naar de enige echte parel. Maar daar zit precies de crux. Als elke politicus zich blindstaart op het eigen vijvertje zonder ooit de brug te zien, drijven de puzzelstukjes verder en verder uit elkaar.

 

Afbeelding van Couleur via Pixabay