In deze tijd vallen ze als overrijpe appelen uit de bomen. Of eigenlijk: ze worden eruit geschud. Nu valt altijd wel te twisten over wat een rotte appel is. En het is waar, een rotte appel moet uit de mand anders vallen ze na een tijdje door het rottingsproces allemaal door de mand. Maar of nu Matthijs van Nieuwkerk werkelijk zo’n bruut is als door velen nu gedacht waag ik te betwijfelen.

Al vanaf zijn nulde jaar is mijn kleinzoontje Ruben gefascineerd door de maan. Misschien is dat ook een beetje mijn schuld want ik wees hem al op dat hemellichaam hem wiegend staand voor het grote raam. Hij is nu 1 en kan al een beetje sprinten en praten – onlangs liepen we buiten op klaarlichte dag. Zijn vingertje wees omhoog en hij zei: ‘Maan’. Mijn eerste gedachte was: dat kan niet, maar hij wees weer en herhaalde: ‘Maan.’ Ik volgde zijn vingertje en warempel, daar scheen nauwelijks waarneembaar door het zonlicht een bleke maan aan de blauwe hemel.

In de vorige eeuw was het lange tijd niet alleen gebruikelijk, maar zelfs rechtsstatelijk aangewezen om bij verdachtmakingen eerst te wachten op een duidelijke bewezenverklaring voordat de verdachte als dader werd aangemerkt. De beschaving is voortgeschreden want in de 21 ste eeuw kun je zodra je bekendheid geniet en ergens van wordt beschuldigd gelijk je koffers pakken. Verdedig de verdachte niet want dan word jij beschuldigd van victim blaming. Dus maken zelfs de ooit meest gegoede media zich anno nu schuldig aan trial by media.

Of je nu Croiset heet, Diekstra, Lubbers, Wevers, Overmars, Arib of Van Nieuwkerk – ge zult hangen, aan de hoogste publieke boom. Er hoeft maar 1 onschuldige tussen te zitten of het onterechte leed is niet te overzien voor het verdachte slachtoffer en zijn of haar familie. Bong, zodra het verdachte nieuws wordt bekendgemaakt via krant of social media, bong, het NOS-journaal opent ermee om 20 uur. Oorlog in Oekraïne, Klimaattop of ontsnapte tbs’er moeten even in de wachtkamer, Matthijs gaat voor. Lekkerrr! Heimwee heb ik naar de media die dit soort verdacht nieuws negeerden zolang de bewezenverklaring nog in de lucht hing.

Eenmaal terug thuis met mijn kleinzoontje wil hij tekenen. Ik teken hem de zon voor en de sterren en de maan. Al die hemellichamen prijken in de witte lucht van het schetspapier. Hij grijpt een potlood en begint ijverig te krassen eerst naast de hemellichamen en dan er dwars doorheen. Dan heeft hij er genoeg van. Hij ziet de ballonnen hangen van een recent partijtje. Heft zijn armen op wat betekent: opa til me op, ik wil de ballonnen aanraken. Zijn wil is wet en hij voelt aan de ballonnen: de witte, de blauwe en de gouden. De gouden ballon valt op de vloer. ‘Boem’, zeg ik, ‘boem’, zegt hij. En dan wijst hij naar de gevallen gouden ballon. ‘Nee maan’, zegt hij. ‘Nee maan’.

 

Afbeelding van Daniel Roberts via Pixabay