Werkelijkheid en droom

150 partijen in de Tweede Kamer. Zelfs de voorzitter had een partij voor zichzelf. Dat gaf een hele heisa, want hoe kan nu 1 eenmans partij de debatten objectief leiden? Toen de voorzitter erop stond als voorzitter aangesproken te worden, zei Geert Wilders die in zijn eentje de PVV was, dat hij dat nooit zou doen, ‘want u bent partijdig dus hoe kunt u nou deze kamer voorzitten’. Hij diende dan ook direct een motie van wantrouwen in tegen de voorzitter die echter slechts gesteund werd door 17 partijen.

Uit de hiervoor geschetste politieke nachtmerrie ontwaak ik badend in het zweet. Ik stap uit mijn versplinterd bed. Vervolgens schiet ik mijn kleren aan, waarvan ik maar hoop dat ze niet voor een hongerloon in een arm land zijn gefabriceerd en de halve aardbol over zijn gesleept, waardoor ik alleen al door iets simpels als mij aankleden verantwoordelijk ben geworden voor én de vergroting van de kloof tussen arm en rijk én de klimaatopwarming. Je eigen kleren gaan haken of alleen maar kleding kopen die in Nederland wordt gemaakt helpt ook niet, want dan ontneem ik die werkers in dat arme land de mogelijkheid om met hun beetje loon hun gezin te onderhouden.

Ik sta machteloos, economisch pat, omdat wat ik ook doe, ik schuldig ben.

Bovendien heb ik, doordat ik – sorry, sorry – nu meer dan 60 jaar ben blijven ademen, mijn leeftijd tegen gekregen. Ik schijn nu ook schuldig te zijn aan de pensioencrisis, het nationale personeelstekort én de woningcrisis. Uit de theaters en musea moet ik ook wegblijven, want te veel grijze kuiven in een voorstelling of museum is heel schadelijk voor het imago van de kunst die jong wil zijn, vlot, hip, kek, modern, extravagant, origineel, fris en jong, jong. Of had ik dat al gezegd?

Maar dromen mag gelukkig nog wel.

Maak je dromen waar, als je maar hard genoeg droomt word je vanzelf rijk, beroemd, gelukkig. Maar daar geloof ik niet zo in.

Dat de zoon van een groene boer hand in hand loopt met de dochter van een gangbare boer, en dat ze samen een stukje boerenland kopen dankzij een hypotheek van de Rabobank en daar een half gangbare/half groene boerderij beginnen, daar droom ik van. Dat Willem Engel en Jaap van Dissel samen gaan picknicken, al of niet op anderhalve meter van elkaar, en er nog lol aan beleven ook. Dat voetballers en andere topsporters een vrijwillig loonplafond van 1 ton afspreken en dat nog nakomen ook omdat ze inzagen dat het een voorrecht is om van je hobby je werk te kunnen maken. Dat naar hun voorbeeld topmanagers en andere grootverdieners volgen, omdat ze toch gewetensvol blijken te zijn en dienen belangrijker vinden dan verdienen. Dat Poetin even pauze neemt en met zijn kleinkinderen loopt naar het uiterste van Oost-Siberië en Biden met de zijne vanuit Alaska naar het punt aan de andere kant van de Beringstraat. En dat ze daar aangekomen, dankzij de klimaatopwarming, elkaar kunnen zien en dat eerst de kinderen zwaaien en dat de presidenten dan niet kunnen achterblijven en dat ze zich dan ineens realiseren: verdorie waar zijn we mee bezig. En dat er een groot akkoord wordt gesloten met de volgende tekst: oorlog en wapens zijn niet leuk en vrede is heel leuk. En dat er dan warempel een tijd van algemene vrede aanbreekt waarin alle mensen wereldwijd tot de ontdekking komen dat samenwerken veel leuker is dan ruziemaken.

Ik heb een droom.

Afbeelding van Hans via Pixabay