Boerenzakdoek

 

De doek doemde ineens op in de Tweede Kamer. Om de hals van BoerBurgervoorvrouw Caroline van der Plas. De vrouw die haar entree maakte op het Binnenhof gezeten op een trekker. De vrouw die vierkant achter elk boerenprotest staat. Gezien de naamgeving van haar beweging zal ze ook wel achter elk burgerprotest staan, maar daar hoor je dan niks over.

Best wel lastig wellicht als je als gekozen tweede kamerlid geacht wordt daar het volk te vertegenwoordigen zonder last of ruggenspraak, en je staat te speechen met een boerenvlag om je nek. Dan verwacht natuurlijk geen mens, laat staan een met zijn trekker door het lint rijdende boer, dat ze kritiek gaat leveren op welke boerenactie dan ook.

Ze trekken wel aandacht, al die trekkers. Maar zijn het er nu niet wat al te veel, al die aandachtstrekkers.

Maar Caroline doet het natuurlijk ge-wel-dig. Stijgt in de peilingen als een losgeslagen carbid deksel. Zelfs de uitdijende stikstofwolk die toch al enorm aanzwelt dankzij de verstikkende dampen uit trekker-uitlaten legt het af tegen het groeitempo van BBB. En dat komt mede door de briljant gevonden boerendoek.

Elke marketing truc raakt een keertje uitgewerkt. En dan zet de daling in de peilingen in. Hoe hoger de piek, hoe dieper het dal. Zo ging dat bij LPF, bij de PvdA, bij de PVV, bij het CDA, bij D66, en zo zal het mogelijk ook de BBB vergaan. Het is nu wachten totdat Caroline de katheter zal bestijgen klossend op klompen. Of gehuld in een boerenoverall met de mestvlekken nog op haar pijpen. Niet uitgesloten is dat haar campagnestrateeg zal aanraden achteloos een hooivork over haar rechterschouder te werpen. ‘O sorry, Tjeerd, voor die scherpe punt in je oog, dat was per ongeluk’.

Voorlopig is het door al dat opgefokte gedoe in parlement, op snelwegen en bij distributiecentra knap onrustig aan het worden in het landje van doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. Dat laatste heb ik eigenlijk steeds zo gevoeld sinds ik uit de Groningse klei werd getrokken. Maar toen ik in het Rijks eens goed keek naar een schilderij uit de 17e eeuw waarop de door Hollands gepeupel gelynchte lijken van de gebroeders De Witt op het Haagse Groene Zoodje er niet al te fris en behoorlijk ontmenselijkt bijhingen, ben ik er anders tegenaan gaan kijken.

Is die Hollandse mentaliteit wel zo nuchter? Wel zo gewoon en gezellig? Wel zo gemoedelijk? Kennelijk zit wild geraas en radicalisme in ons bloed.

Maar toen las en hoorde ik recent iets van constructieve boeren. Boeren die geloven dat geld verdienen wel degelijk kan samengaan met voedselproductie en natuur, daarbij minder kunstmest gebruikend en minder rottigheid uitstotend. Sterker nog, ze geloven niet dat het kan, maar dat het móét. Vijf procent van de Nederlandse boeren steunt dat Groenboerenplan.

Niet gedraald, vlug gehandeld! Onmiddellijk heb ik een Groenboerenvlag besteld van dat Groene zootje. Ik nodig Caroline van der Plas uit die vanaf nu samen met mij om te knopen.

 

George Knottnerus

 

@ Afbeelding M. Barlage